60 lat nieustannej modlitwy
… kwiaty i płonące świece to znak ciągłego czuwania i powierzania się opiece Maryi…

22 sierpnia 2014 r., minęło 60 lat od uroczystego poświęcenia Groty Matki Bożej przy kościele Chrystusa Króla. To wyjątkowe miejsce oddawania czci Matce Bożej powstało jako odpowiedź mieszkańców naszej parafii na bolesne doświadczenia wojny. Zrodziły one bowiem w wiernych głębokie pragnienie modlitwy o pokój. Szukając więc wstawiennictwa i opieki Matki Bożej postanowiono zbudować grotę, w której Maryja odbierałaby cześć jako „Królowa Pokoju”.

Od marca 1954 r. trwały intensywne prace budowlane. Grota została wkomponowana w zbocze obronnego wału ziemnego będącego pozostałością umocnień dawnego Gdańska. Był to wyraz głębokiej wiary i zawierzenia Matce Bożej, jako Tej, która otacza opieką i ochrania lud, który się Jej poleca.

Inicjatywa zbudowania groty wyszła od samych parafian i to oni wzięli na siebie ciężar prac i kosztów związanych z tą inicjatywą. Tak jak przed wojną przy budowie kościoła, tak i teraz wiele prac wykonywali sami, w czynie społecznym. 17 sierpnia 1954 r., ks. Proboszcz Zygmunt Badowski zawiadomił Kurię Biskupią o zakończeniu prac, a 22 sierpnia tegoż roku dokonał uroczystego poświęcenia groty.

Fakt jej wybudowania stał się przyczyną rozlicznych represji ze strony władz państwowych. W tym trudnym historycznie czasie budowa groty odbierana była jako manifestacja przeciw władzy. Z tego powodu z funkcją proboszcza musiał pożegnać się ks. Badowski.

Grota jako świadectwo wiary mieszkańców Gdańska przetrwała jednak tę próbę czasu. Władze komunistyczne musiały patrzeć jak wokół Matki Bożej gromadzą się liczni wierni, którzy indywidualnie i we wspólnocie modlili się o potrzebne dla nich łaski. A obraz ludzi, którzy o różnych porach dnia i nocy przychodzą, by się przed Matką Bożą pomodlić, na stałe wpisał się w krajobraz naszej świątyni i jej najbliższego otoczenia.

Zmieniają się czasy, zmieniają się ludzie. Ale kwiaty i płonące świece, które cały czas pojawiają się przy figurze Matki Bożej to znak ciągłego czuwania i powierzania się opiece Maryi. A Ona już siedemdziesiąt lat cierpliwie słucha i opiekuje się tymi, którzy się uciekają pod jej obronę.